συήλη

ἡ, Α

(μόνο στον πληθ.) αἱ συῆλαι- (κατά τον Ησύχ.) «τόποι βορβορώδεις».

[ΕΤΥΜΟΛ. < σῦς με επίθημα -ηλη (πρβλ. θυ-ηλή)].